Nieuwe lezing over:  het pad naar essentie

In mijn jeugd was ik helemaal verliefd op het harpspel van een destijds beroemde harpist Nicanor Zabaleta. Zeer temperamentvol harpspel, ragfijne loopjes en warme ontroerende melodieën ontlokte hij aan zijn prachtige harp.
Hij was een groot voorbeeld in mijn tijd en één van de redenen waarom ik ben gaan harpspelen en de eerste schreden op mijn pad maakte om harpiste in een symfonieorkest te worden.

Eén van de hoogtepunten tijdens mijn studie aan het conservatorium was het moment waarop hij met het Rotterdams Philharmonisch orkest een concert ging geven. Mijn harpdocente aan het conservatorium had geregeld dat wij voor hem mochten voorspelen. Tegenwoordig zou dat een masterclass heten.

Ik speelde Chanson dans la nuit van Carlos Salzedo, hoewel zijn naam Spaans aandoet eigenlijk een Franse componist was. Het stuk heeft ook een sterk Spaans karakter en temperament. Zabaleta was heel lyrisch over mijn temperamentvolle manier van spelen en muzikale opvatting van dit stuk.

Dit ben ik nooit vergeten en het heeft me onder andere gemaakt tot wie ik nu ben.

Zijn opnames heb ik weer ontdekt via YouTube en daardoor bemerkte ik de grote verbondenheid voor mij met deze manier van spelen; een harpspel zoals het te doen gebruikelijk was in die tijd.

Nu, jaren later, probeer ik te bedenken wat het verschil is met deze tijd en vroeger. In deze tijd zijn de geluiden anders dan vroeger. Er zijn veel geluiden, vaak door elkaar, harder dan vroeger en het soort geluid is ook anders, ook bij de harp. Vroeger  bijvoorbeeld werd er veel gewerkt aan thema’s als “ de klank moet altijd mooi, warm en helder zijn. Nooit over de grens van een instrument gaan. De harpen hadden dan ook een mooie darm besnaring die warm klinkt. Nu hoor je ook veel kunststof snaren die je een heel andere beleving geven maar waar veel mensen in deze tijd wel van houden. Hoewel je toch, tot mijn blijdschap, nog jonge kinderen tegen komt die verliefd worden op juist de warme klanken van de darmbesnaring. Een en ander kan verband houden  met verschillende de trilling van de verschillende tijdsvakken

En wat overeenkomt met de tijd van vroeger en nu is de liefde die geboren wordt voor de schoonheid van dit goddelijke instrument en haar muziek.

In muziek kun je zo prachtig deze diepe verbondenheid waarnemen en ervaren als je hart open is.

Rumi zegt:

‘Wanneer je dingen vanuit je hart onderneemt,
Voel je een rivier van vreugde door je stromen.’

Maar hoe makkelijk is het soms om door allerlei omstandigheden afgeleid te worden van je doel. Hoe behoud je dan toch de verbinding hiermee?

Hoe was het in de tijd van Hazrat Inayat Khan?

Hoe hield hij verbinding met zijn intense liefde voor de muziek en voor God, het ideaal? Werd hij niet afgeleid door de wereld om hem heen?

Ook in zijn tijd waren er grote problemen en vaak grote tegenkrachten die de wereld proberen te beheersen.

Toch ging hij op reis en bracht zijn bijzondere muziek, samen met de wonderschone Soefiboodschap naar ons.

En juist door zijn liefde voor God en door de intense zuivere verbinding met zijn Goddelijke muziek en Boodschap, betoverde hij de harten van vele toehoorders zodat ook zij het pad zijn gegaan van Liefde Harmonie en Schoonheid.

Met zijn vele prachtige lezingen heeft hij de mensen geholpen hun weg te vinden naar het ideaal. Gelukkig is het gedachtegoed van Hazrat Inayat Khan vast gelegd in de boeken die we kunnen lezen en waardoor we de oefeningen kunnen doen die ons helpen bij ons pad naar het doel.

En dan kijk ik naar de wereld en vraag me af; kunnen we nog wel die diepe verbinding maken? Durven we nog wel ons hart te openen?

Zien we nog wel de schoonheid van het leven als we zo voortgejaagd worden?

Ziet de Boodschap van Hazrat Inayat Khan er in deze tijd misschien anders uit?

Kunnen we nog wel de liefde in onze harten voelen en harmonie creëren en de schoonheid blijven zien?

Ja, dat kan, hoe moeilijk het soms ook is. Hazrat Inayat Khan heeft het ons steeds laten zien, uitgelegd, zijn leven eraan geweid, dus het is absoluut de moeite waard om dit pad van Liefde Harmonie en Schoonheid te gaan.

Zijn dochter Noorunissa was tijdens de 2^e wereldoorlog de eerste vrouwelijke radio-operator die infiltreerde in het door de vijand bezette Frankrijk. Zij verrichtte het uitnemende werk waarmee zij postuum het George Cross en in Frankrijk het Croix de Guerre kreeg. Nadat zij verraden was kreeg zij vele ondervragingen en werd zij als eerste vrouwelijke agent naar kamp Dachau in Duitsland gedeporteerd waar zij werd dood geschoten.

Ondanks haar vreselijke situatie bleef Noorunissa vriendelijk naar haar bewakers en in diepe verbinding met haar vader en God.

Er zijn naast H.I.K nog andere ons bekende mensen die een groot voorbeeld en inspiratie kunnen zijn voor onze innerlijke zoektocht van ons pad.

Gandhi heeft ooit gezegd:

Mahatma Gandhi; uit “De weg naar God”.

Ik ken het pad. Het is recht en smal. Het is als het scherp van de snede. Ik jubel als ik erop loop. Wanneer ik struikel, ween ik. Het is Gods woord dat degene die zich inspant nooit ten onder gaat. Ik geloof onvoorwaardelijk in die belofte. Daarom zal ik mijn geloof niet verliezen, ook al faal ik in mijn zwakheid duizend keer.

Dat is toch prachtig, ook al faalt hij in zijn zwakheid duizend keer, toch verliest hij zijn geloof niet. Gods woord die zegt dat je nooit ten onder gaat als je je inspant.

Als ik naar mezelf kijk en naar anderen die het vak muziek en het leren bespelen van een instrument eigen maken, dan zie ik dat je daar veel doorzettingsvermogen en grote wilskracht bij nodig hebt en vooral de liefde voor het instrument en muziek.  Deze staan je steeds bij op je weg ook al is het soms moeilijk, je gaat door, uren lang, intensief. Daarnaast wordt je geïnspireerd door je leraren. Een goede leraar is werkelijk goud waard. Maar de liefde is onwaarschijnlijk belangrijk.

Zoals Krishnamurti heeft gezegd:

Liefde kan alleen ontstaan bij totale zelfovergave. En alleen liefde kan orde tot stand brengen, een nieuwe cultuur, een nieuwe manier van leven.

Het zijn stappen op het pad dat je gaat in dit leven en daarbij leer je veel.

Ik merk aan de jongeren van deze tijd dat ze vooral de kern van de stof, de essentie willen horen en niet te veel van ondersteunende voorbeelden die er vaak bijgegeven worden. Je zou denken dat ze zich niet zo lang en goed kunnen concentreren maar dat is niet het geval. Ik zie dat ze dit wel doen bij iets waar hun passie ligt. Het is in feite niet zoveel anders dan vroeger. Als iets je werkelijk interesseert is het heel fijn om er lang en intensief mee bezig te zijn en op zoek te gaan naar de diepste betekenis, de essentie.

Wat wel heel anders is dan vroeger dat is dat men enorm veel krijgt aangeboden, alles snel moet worden geleerd en je misschien dus niet altijd meer de tijd hebt om je intens te verbinden en dan kun je het gevoel krijgen dat het allemaal niet gaat lukken. Je zou daardoor in een burn-out terecht kunnen komen en dat wil je natuurlijk niet.

Maar zoals Hazrat Inayat Khan zegt: je moet nooit denken “dat lukt mij misschien niet”. Dan gaat het zeker niet lukken. Je moet juist positief denken, erin geloven, dat brengt je waar je wilt zijn.

Je kunt heel belangrijke stappen maken in je leven en besluiten het pad van Inwijding te gaan.

Hazrat Inayat Khan zegt het volgende hierover

“Maar inwijding in de ware betekenis van het woord, namelijk zoals

het wordt gebruikt op het spirituele pad, vindt plaats als iemand –

ondanks zijn religie, geloof, zijn meningen en ideeën over spiritualiteit – voelt dat hij een stap moet doen in een onbekende richting.

Als hij die eerste stap zet, is dat een inwijding en daarbij heb je het volgende nodig:

Voor inwijding is moed nodig plus de intentie om spiritueel vooruit te willen komen, hoewel deze levenswijze niet voor iedereen lijkt te zijn weggelegd. De eerste plicht van de moeried is dan ook standvastig te zijn in zijn overtuiging en zich er niet van af te laten brengen door tegengestelde krachten of door opmerkingen over het pad dat hij heeft ingeslagen. Hij mag zichzelf niet toestaan om zich door wie dan ook te laten ontmoedigen. De moeried dient zo stevig in zijn schoenen te staan dat, ook al zegt de hele wereld dat het pad onjuist is, hij blijft volhouden dat dit het juiste pad is. Wanneer iemand zegt dat het wellicht oneindig lang zal gaan duren, moet de moeried kunnen zeggen dat hij zelfs dan het geduld zal hebben om ermee door te gaan. Zoals in Perzië gezegd werd: het is het werk van de Baz, de reiziger van de hemelen.

Op dit mystieke pad is moed, standvastigheid en geduld hoogst noodzakelijk, maar ook vertrouwen in de leraar die je heeft ingewijd en besef van het begrip discipline. In het Oosten, waar het pad van leerlingschap al sinds mensenheugenis wordt beoefend, beschouwt men deze zaken als zeer belangrijk en neemt men ze aan van de hand van de leermeester. Er zijn maar weinig mensen in de wereld die weten wat echt vertrouwen is! Het gaat er niet om elkaar te vertrouwen of de leraar, het is nodig om jezelf te vertrouwen. Je kan jezelf pas volledig vertrouwen als je hebt ervaren hoe het is om een ander te vertrouwen. Sommigen zullen vragen: ‘Maar als we ons vertrouwen in iemand hebben gesteld en ons vertrouwen werd beschaamd, dan is het toch niet gek als we teleurgesteld zijn?’ Het antwoord is dat we dienen te vertrouwen omwille van het vertrouwen zelf en niet om er iets voor terug te krijgen, niet om te zien wat voor vruchten het afwerpt. Ultiem vertrouwen is de grootste kracht ter wereld. Gebrek aan vertrouwen is zwakte. Zelfs als we door te vertrouwen iets verloren hebben, zal onze kracht groter zijn dan wanneer we iets verkregen hebben zonder vertrouwen ontwikkeld te hebben.” Aldus Inayat Khan.

Zelf heb ik die ervaring bij het geven van mijn harplessen.

Als ik dan een leerling kan laten zien hoe mooi haar ziel is en dat ze door haar discipline en doorzettingsvermogen zulke prachtige dingen doet, hoe ontroerend is het dan als ze gaat stralen, groeit en vol vertrouwen haar pad gaat.

Er is een mooie tekst uit het Boeddhisme “Uit de leer van Boeddha”:

De wegen van praktijk.

Voor hen die Verlichting zoeken, zijn er drie wegen van praktijk die ze moeten begrijpen, volgen en beoefenen:

Ten eerste zijn er disciplines voor het gedrag, ten tweede, de juiste concentratie van de geest, en ten derde, wijsheid.

Het is erg moeilijk vooruit te komen op het pad ter Verlichting zolang men bezorgd blijft om weelde en comfort en het gemoed verstoort kan worden door zinnelijke begeertes. Er ligt een groot verschil tussen de vreugden van het leven en de vreugden van het Ware pad.

De geest is de bron van alle dingen. Vindt de geest vreugde in wereldse zaken, dan volgen onvermijdelijk ontgoocheling en lijden; vindt het gemoed vreugde in het Ware pad, dan volgen even zeker geluk, tevredenheid en verlichting.

Daarom dienen de zoekers van Verlichting hun geest zuiver te houden en met geduld de drie wegen te volgen en te beoefenen.

De geest zuiver houden. Door steeds goed naar binnen te blijven kijken, dan kunnen we zien wie we zijn en of je wat kan verbeteren aan jezelf, je lichaam, geest en ziel. Een diep gelegen kracht kan je daarbij helpen.

Mahatma Gandhi heeft daar een mooi stuk over geschreven in

 “de weg naar God”:

“Er is een ondefinieerbare mysterieuze kracht die alles doordringt. Ik voel die kracht, ook al zie ik hem niet. Deze ongeziene kracht doet zich voelen en tart toch ieder bewijs, omdat hij zo anders is dan alles wat ik met mijn zintuigen waarneem. Hij overstijgt de zintuigen.

Ik neem vaag waar dat terwijl alles om me heen altijd maar verandert en sterft, er onder al die verandering een levende kracht ligt die onveranderlijk is, die alles bijeenhoudt, die creëert, ontbindt en opnieuw creëert. Deze bezielende kracht of geest is God.

De waarheid is dat God de kracht is. Hij is de essentie van het leven. Hij is zuiver, onbezoedeld bewustzijn. Hij is eeuwig. En toch is vreemd genoeg niet iedereen in staat te profiteren van de alles doordringende levende aanwezigheid, of er zijn toevlucht toe te nemen.”

Iets verderop zegt hij:

“Het doel wijkt voortdurend van ons terug. Hoe groter de vooruitgang, hoe beter we onze onwaardigheid inzien. Voldoening ligt in de inspanning, niet in het bereiken. Volledige inspanning is volledig overwinning.

Wat is waarheid? Waarheid is wat je innerlijke stem tegen je zegt. Er moet waarheid zijn in denken, in spreken en in doen.

Liefde en waarheid zijn twee zijden van dezelfde medaille, en beiden zijn heel moeilijk in praktijk te brengen, en het enige dat het waard is om voor te leven. Iemand kan niet echt zijn als hij niet van al Gods schepselen houdt. Daarom zijn waarheid en liefde het volledige offer.

Als liefde niet de wet van het leven was, zou het leven niet te midden van de dood hebben kunnen standhouden. Er is alleen maar leven waar liefde is. “  Aldus Gandhi.

Dat is dus het antwoord op vele vragen: liefde.

En zoals Hidayat Inayat Khan ooit bij een lezing in Lake Ohara zo prachtig verwoord heeft over een reis:

“Voor een mysticus is de bedoeling van het leven enkel en alleen een reis van liefde naar liefde. De toestand van de ziel vóór de reis is een toestand van liefde. Wat verwacht wordt tijdens de reis is liefde. Na de reis keert de ziel terug naar liefde.”

Hazrat Inayat Khan zegt dan het volgende:

Hoeveel verscheidenheid tussen de godsdiensten er ook mag bestaan, de drijfkracht van allemaal is dezelfde: het menselijk hart ontvankelijk maken en voorbereiden voor de goddelijke liefde.

Het is misschien niet altijd makkelijk om voor iedereen liefde te voelen maar je kunt van allerlei momenten en ontmoetingen leren.

Rumi zegt hierover het volgende:

Wees dankbaar voor iedereen die op je pad komt: het zijn je gidsen.

Het is niet je taak om naar liefde te zoeken, maar eerder om alle hindernissen tegen de liefde die je in jezelf hebt opgebouwd op te sporen en ongedaan te maken.

Nog veel werk aan de winkel dus. Maar gelukkig kunnen we veel leren van de leraren van de wereld.

De bekende Boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh verteld in het boek  “wat de wereld nodig heeft”

“Elk moment van de dag biedt de gelegenheid om als een Boeddha te lopen, met mededogen te luisteren, vredig en gelukkig te zitten en als Boeddha de schoonheid van de wereld in je op te nemen en ervan te genieten. Daarmee helpen we onze vader, moeder, voorouders en kinderen in onszelf tot bloei te komen en helpen wij onze leraar zijn belofte en aspiraties te verwezenlijken. Zo zal ons leven een concrete boodschap van liefde worden. Als we zo in het leven staan, kunnen we voorkomen dat onze planeet aan verdere opwarming te gronde gaat.

Ik zie in mijzelf mijn leraren, degenen die me de weg van liefde en begrip wijzen, en de weg van ademen, glimlachen, vergeven en ten diepste aanwezig zijn in het huidige moment. Ik zie in mijn leraren alle leraren van vele generaties en tradities, zelfs degenen die mijn spirituele familie begonnen zijn, vele duizenden jaren geleden. Ik zie de Boeddha, Jezus Christus en alle grote geestelijke leiders als mijn leraren en ook als mijn spirituele voorouders. De energie van deze generaties leraren maakt nu deel van mij uit, en zorgt voor vrede, vreugde, begrip en liefdevolle vriendelijkheid in mijzelf. Zonder al deze leraren zou ik niet weten hoe ik kan oefenen om vrede en geluk te brengen in mijn eigen leven, in mijn gezin en in de maatschappij. Ik open mijn hart en lichaam om de energie van begrip, liefdevolle vriendelijkheid en bescherming van de verlichte leraren te ontvangen, evenals hun leringen en de spirituele gemeenschap die al vele generaties bestaat.”

Ik zie in mijzelf mijn leraren die me de weg van liefde en begrip wijzen.

In mijn harpspel hoor ik Zabaleta, mijn liefde voor dit instrument, de prachtige Spaanse muziek, Zabaleta’s warme en briljante klanken. Het toveren met de harp.

Maar ook hoor ik mijn ouders die mij zo liefdevol hebben grootgebracht en ondersteund in mijn keuzes om mijn eigen weg te gaan.

En op mijn Soefi pad hoor ik de liefdevolle woorden van wijsheid van H.I.K.

Tijdens de ontmoetingen met de mensen die ik tegenkom hoop ik hen die liefde te laten voelen en hen te stimuleren om hun pad te gaan vol vertrouwen en met liefde en passie.

Ik wens u toe dat ook u bij het gaan van uw unieke pad liefde kunt voelen en verspreiden en er door uw verbinding met de God in u de mogelijkheid  ontstaat om een leven te creëren van Liefde, Harmonie en Schoonheid.

Inspiratie kunt u halen uit de woorden die u uit de Gayan heeft gehoord:

Hoe kan ik U danken, voor Uw genade en mededogen, koning van mijn ziel.                                                                                                            U kwam me te hulp toen ik alleen voortschreed door de wildernis, door ’t duister van de nacht.

Met Uw brandende toorts verlichtte U mijn pad.

Verkild door de koude van ’s werelds hardvochtigheid, zocht ik bij U mijn toevlucht en met Uw eindeloze liefde schonk U me troost.

Toen ik nergens gehoor vond, klopte ik tenslotte aan Uw poort en U gaf meteen gehoor aan de roep van mijn gebroken hart.

U leidt mij in de juiste richting, Heer; ik ben een kind op ’s levenspad.

Mijn ziel blijft als een kompas op U gericht, terwijl mijn leven door de storm heen gaat.

Maak mijn hart tot de bron van Uw oneindige leven, die opwelt tot in eeuwigheid.